Romper

Espertou coma un día calquera. Pero ela sabía que non ía ser igual aos demais. Ergueuse aínda con restos da tristeza do día anterior. Tiña os ollos vermellos e restos do rímel neles, chorara toda a noite anterior pero iso déralle para pensar moito tempo. Decidira cambiar todo o mundo. Ás veces as persoas, somos o ser máis horrible do mundo enteiro e deso derase conta.

un derradeiro suspiro cheo de morriña.

Podo escribir unhas liñas cos meus últimos folgos antes do meu derradeiro suspiro, pero non sería o suficiente para mostrar o sentimento amargo do meu corazón. Escribiría pedindo acabar coas inxustizas do mundo pero sei que é escribir en vano unhas palabras que non cambiarian nada de maneira universal. Quizáis debería comenzar por loitar polo que me corresponde e defender a miña propia maneira de pensar. Eu ben sei que estes secretos que se gardan nas entrañas do meu cerebro son como as penas dun emigrante cando deixa a súa terra.

A vida ensina moitas cousas, pero non as solemos apreciar;

Nun glorioso día, envolta por un silencio de aceiro, encamiñouse ata a ventá e impulsouse. Quería ser libre por unha vez, sen atadura nin barreiras. Quería sentirse libre como un paxaro en pleno voo.